หากต้อง"ทน" จงอยู่เพื่อเป้าหมาย ไม่ใช่เพราะไม่มีทางไป

หากหลังเลิกงานแล้วคุณเอาแต่บ่นเรื่องงาน ขอให้มั่นใจได้เลยว่าต้องมีอะไรผิดพลาด งานอาจห่วย คนนิสัยไม่ดี บรรยากาศการทำงานแย่ หรือคุณอาจอยู่ผิดที่ งานไม่เหมาะ หรือคุณนั่นแหละที่ไม่ได้เรื่อง แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม ขอให้คุณรีบหาทางออกจากที่ตรงนั้นค่ะ เพราะคุณไม่จำเป็นต้องทุกข์ทรมานในระหว่างการหาเงินเลี้ยงชีพ งานในอุดมคติคืองานที่สร้างรายได้มากพอ แล้วคุณต้องมีความสุขกับงานนั้นด้วย ยกเว้นแต่ว่าคุณมีเหตุผลในการอดทน หลายคนมีเหตุผลที่ชัดเจนในใจอยู่แล้วว่าทำไมตัวเองต้องทนอยู่ที่ตรงนั้น แม้จะรู้สึกไม่รักไม่ชอบก็ตาม เหตุผลที่สนับสนุนเป้าหมายชีวิตในก้าวต่อๆ ไป แต่อย่าอยู่ด้วยเหตุผลที่ว่า “คุณไม่มีทางไป” เพราะมันจะยิ่งทำให้คุณเหมือนทาส รู้สึกตัวเองไร้ความสามารถ และใช้ชีวิตไปวันๆ เหมือนซอมบี้ แทนที่จะเอาแต่บ่นเรื่องงานห่วยคนห่วยนู่นนี่ เจียดเวลามาคิดหาวิธีออกจากตรงนั้น เพื่อไปหาที่ที่เหมาะกับคุณดีกว่าค่ะ บ่นไปก็เท่านั้นค่ะ ใช้พลังงานบ่นๆ ออกไปแล้วไม่ได้รีเทิร์นอะไรกลับมาซักนิดเดียว แถมยังได้สุขภาพจิตแย่กลับมาอีก เสียเวลาเห็นๆ