- พิชาวีร์ เมฆขยาย
3 ความแตกต่างระหว่าง 'แก่ขึ้นตามวัย' กับ 'เติบโตอย่างมีวุฒิภาวะ'
อัปเดตเมื่อ 28 พ.ย. 2563
เมื่อเวลาล่วงเลยผ่านไป ชีวิตคุณ 'เจริญเติบโต' หรือ 'แก่ตัวตามวัย' สองอย่างนี้แตกต่างกันมาก เพราะมันสะท้อนถึงวุฒิภาวะและการใช้ชีวิตที่แตกต่างกัน แวนอ่านหนังสือตอนหนึ่งของ OSHO เรื่อง วุฒิภาวะ - Maturity ทำให้ถึงกับสะดุ้งเล็ก ๆ
"คนที่มัวพะวงตลอดเวลาว่าคนอื่นจะพูดหรือมองเขาอย่างไรนั้น เป็นคนที่ยังไม่มีวุฒิภาวะพอ พวกเขาไม่สามารถทำอะไรได้อย่างที่เป็นเนื้อแท้ พวกเขาไม่สามารถพูดได้แม้ในสิ่งที่ต้องการจะพูด พวกเขาจะพูดในสิ่งที่คนอื่นต้องการจะฟัง
จงเป็นตัวของตัวเอง อย่าพยายามที่จะเป็นคนอื่น วุฒิภาวะคือการยอมรับและพร้อมรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองเป็น ไม่ว่าจะแลกด้วยอะไรก็ตาม จงกล้าเสี่ยงที่จะเป็นตัวของตัวเอง เพราะนี่คือความหมายของสิ่งที่เรียกว่า วุฒิภาวะ"
OSHO บอกอีกว่า การแก่ลงไปตามวัยหรือการเจริญวัยเป็นสิ่งที่มีในสัตว์และสิ่งมีชีวิตทั่วไป แต่การเจริญเติบโต งอกงามอย่างมีวุฒิภาวะนั้นมีเฉพาะในคน ดังนั้นหากคุณปล่อยตัวเองแค่ แก่ขึ้นตามวัย ก็คงมีชีวิตไม่ต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ
ในทางจิตวิทยา คำว่าวุฒิภาวะ หมายถึงความสามารถในการตอบสนองต่อสภาพแวดล้อมอย่างถูกที่ถูกเวลา ถูกกาละเทศะ การเติบโตอย่างมีวุฒิภาวะนั้น หมายรวมถึงการมีเป้าหมายชีวิต มีทิศทาง และอย่างจงใจให้มีการใช้ชีวิตอย่างมีความหมาย
ลองมาดูกันว่า การปล่อยให้แก่ขึ้นตามวัย และ การเจริญเติบโตอย่างมีวุฒิภาวะ ต่างกันอย่างไร
1. คนแก่แต่ตัวปล่อยให้วันเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ โดยไม่มีเป้าหมาย พวกเขาหายใจ กินอาหารวันแล้ววันเล่า และปล่อยให้ตัวเองค่อย ๆ ตายลงไปอย่างช้า ๆ
คนที่เจริญเติบโตจะเน้นพัฒนาตัวเองทั้งทางร่างกาย จิตใจ และจิตวิญญาณอย่างมีทิศทางและเป้าหมาย พวกเขาไม่หายใจทิ้งไปวัน ๆ แต่ทุกย่างก้าวจะผ่านการวางแผนและคิดมาแล้วว่าอยากจะเห็นตัวเองดีขึ้นในด้านไหนบ้าง และลงมือทำตามที่คิดไว้
2. คนแก่แต่ตัวรับมือกับสถานการณ์รอบตัวด้วยสัญชาตญาณทางอารมณ์โดยไม่กลั่นกรองหรือมีการยับยั้งชั่งใจ พวกเขาอยากทำอะไรก็ทำ โดยปราศจากความรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบกับผลกระทบที่จะเกิดกับคนอื่น
ในขณะที่คนที่เติบโตอย่างมีวุฒิภาวะจะตระหนักรู้ถึงสิ่งที่ควรหรือไม่ควรกระทำ อันเนื่องมาจากผลกระทบที่อาจสร้างความเดือดร้อนให้กับคนอื่น พวกเขารับผิดชอบผลการกระทำของตัวเองและสังคม
3. คนแก่แต่ตัวไม่พร้อมจะตัดสินใจและรับผิดชอบชีวิตตัวเอง แต่รักที่จะพึ่งพิงอยู่ภายใต้กำบังของคนอื่นหรือสิ่งอื่นให้รู้สึกปลอดภัยตลอดเวลา พวกเขาไม่เป็นตัวของตัวเอง แต่จะแกล้งทำเป็นคนอื่นเพื่อให้อยู่รอดและได้รับการปกป้องดูแล
คนที่เจริญเติบโตอย่างมีวุฒิภาวะกลับพร้อมที่จะพึ่งพาตัวเอง กล้าที่จะเป็นตัวของตัวเอง ตัดสินใจเลือกเส้นทางของตัวเองที่จะพาไปสู่อิสรภาพ พวกเขาไม่กลัวที่จะพูดหรือทำในสิ่งที่ตัวเองศรัทธา แม้ว่าคนอื่นจะไม่เห็นด้วย แต่หากสิ่งนั้นคือสิ่งที่จิตวิญญาณของเขาเรียกร้อง เขาก็พร้อมที่ฟันฝ่าอุปสรรค เพื่อไปให้ถึงสิ่งที่เขามุ่งหมาย
จุดเริ่มของการเติบโตอย่างมีวุฒิภาวะนั้นคือ คุณต้องตัดสินใจที่จะเป็นตัวของตัวเอง ค้นหาการใช้ชีวิตที่มีความหมาย มีเป้าหมายชีวิต ต่อสู้เพื่ออิสรภาพ และพร้อมที่จะรับผิดชอบชีวิตของตัวเอง
การตั้งเป้าหมายในชีวิตก็เหมือนกับการเขียนนิยาย ... นักเขียนนิยายที่ดีคือคุณต้องเริ่มตั้งต้นที่ "ตอนจบ" ก่อน ว่าอยากให้ชีวิตเป็นแบบไหน แล้วค่อยเขียนย้อนกลับมาถึงชีวิต ณ ปัจจุบัน
คุณอยากเขียนเรื่องราวชีวิตให้เกิด แก่ แล้วก็จากโลกนี้ไปอย่างไม่มีนัยยะอะไร หรือให้เกิด ใช้ชีวิตให้มีความหมาย เจริญเติบโต และจากโลกนี้ไปโดยสร้างการเปลี่ยนแปลงหรือนัยยะบางอย่างไว้ อยู่ที่คุณเลือกเองแล้วค่ะ
Reference:
หนังสือ วุฒิภาวะ Maturity โดย OHSO แปลและเรียบเรียงโดย ดร.ประพนธ์ ผาสุขยืด
