มิตรแท้และศัตรูที่ถาวรในที่ทำงาน?

คุณเคยมีอดีตเพื่อนร่วมงานบางคนที่เคยเขม่นแทบจะยืนชี้หน้าด่ากัน แต่หลังจากที่มีคนใดคนหนึ่งลาออก ไม่ได้ทำงานที่เดียวกันแล้วกลับกลายมาเป็นเพื่อนหรือมิตรที่ดีต่อกันมั้ย

ถ้ามี ขอแสดงความยินดีด้วยว่าคุณคือหนึ่งในเคสปกติที่คนอื่นๆ ก็เจอเวลาทำงานในที่เดียวกัน เมื่อคนเราเริ่มรับรู้ถึงภาวะการแข่งขัน ความกดดันที่ต้องทำผลงาน แถมทรัพยากรหรือผลตอบแทนที่จะได้ มันไม่ได้อุดมสมบูรณ์มากพอที่จะได้เยอะกันถ้วนหน้า คนก็จะเกิดความรู้สึกว่าต้องแก่งแย่งโดยอัตโนมัติและต้องทำทุกอย่างเพื่อเอาชีวิตรอด (นี่คือสัญชาตญาณ)

และแน่นอนว่าเพื่อนร่วมงานในที่เดียวกัน คนที่มีสิทธิ์จะมาแย่งก้อนเค้ก พร้อมที่จะมาฉกเอาชิ้นเนื้อไปเมื่อไหร่ก็ได้ย่อมต้องปกป้องตัวเองกันทั้งนั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมคนในที่ทำงานเดียวกัน จึงมีแนวโน้มจะเป็นปฏิปักษ์ ส่งสายตาอาฆาตวิ้งๆ ใส่กันตลอดเวลา และอาการนี้มักจะหายไป เมื่อรับรู้ว่าไม่มีส่วนได้ส่วนเสียต่อกันแล้ว

นอกจากอาฆาตรุนแรงหรือมีนิสัยเป็นคนไม่ปล่อยวาง ถ้าเป็นหนังไซไฟ ตัวเลขหน้าจอคล้ายกูเกิ้ลกลาสที่วัดระดับภัยคุกคามก็จะลดฮวบลงแทบเป็นศูนย์

ข้อแนะนำคือ เข้าใจธรรมชาติตรงนี้ให้ได้ก่อน แล้วคุณจะถือสาการกระทำเหล่านั้นน้อยลง อภัยให้กันได้มากขึ้น สิ่งสำคัญคือ "อย่าอิน" ให้มาก คุณไม่ได้มีชีวิตอยู่ในองค์กรนั้นตลอดกาลปาวสาน มันเกิดขึ้นแค่ชั่วชีวิตหนึ่งของคุณ (ซึ่งจะยาวนานแค่ไหนคุณนั่นเองที่เป็นคนกำหนด)

แวนเห็นคนบางคนแบกเอาความไม่ชอบใจเพื่อนร่วมงานไว้บนไหล่ และพาติดตัวไปด้วยทุกที่ เที่ยวพักผ่อนก็แบกไปด้วย กินข้าวกับครอบครัวก็แบกไปด้วย แบบนี้คิดบวกยังไงก็ไม่มีความสุขหรอกค่ะ

ทางที่ดีคือ ปล่อยวาง อย่าอิน และมองอย่างอุเบกขา เวทนา หรืออะไรก็ได้ไปซะ

ปลดพวกเขาลงจากไหล่ของคุณ แล้วชีวิตคุณจะเบาขึ้นเยอะค่ะ