ความกลัวมักตัวใหญ่เสมอ...จงอย่าสนใจมัน!!!

ธรรมชาติคนเราจะมีความกลัวติดตามตัวอยู่เสมอ มันเหมือนกับการที่คุณติดอยู่ในห้องห้องหนึ่งแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง คุณเห็นโอกาสมากมายอยู่ที่นั่น คุณอยากออกไปสนุกบ้าง เพียงแต่มีเงื่อนไขอยู่อย่างเดียวคือต้องเดินผ่านห้องขนาดใหญ่ที่มืดสนิท และคุณไม่รู้เลยว่าจะเจอกับอะไรบ้างในห้องนั้น แล้วสุดท้ายจะหาทางออกไปได้หรือไม่ นั่นทำให้หลายๆ คนไม่กล้าเดินไปหาโอกาสใหม่ในชีวิต แวนเองก็เป็นพวกขี้กลัว ใจเสาะ และวิตกกังวลอันดับหนึ่งเลยค่ะ ที่เห็นได้ชัดคือ กลัวการนั่งเครื่องบิน ไม่ว่าจะคิดหาเหตุผล เปลี่ยนวิธีคิด หรือหาข้อมูลทางสถิติมายืนยันยังไง แวนก็ไม่สามารถกำจัดความกลัวออกไปได้ แต่สุดท้ายแวนก็บอกกับตัวเองว่า ถ้าไม่ก้าวข้ามความกลัวนี้ เราก็จะไม่มีโอกาสออกไปเห็นโลกกว้าง และนั่นจะเป็นการจำกัดอิสรภาพในชีวิต สุดท้ายแวนก็วางความกลัวไว้ข้างๆ แล้วก็ทำในสิ่งที่อยากทำ คนเรามีความกลัว เชื่อว่าคุณเองก็มี มันเหมือนปีศาจยักษ์ที่คอยขัดขวางข่มขู่ เป่าหูคุณว่าอย่าทำนั่น อย่าออกไปนี่ และมันเป็นปีศาจที่ฆ่าไม่ตายซะด้วยสิคะ ดังนั้น ถ้าคุณมัวแต่รอให้เจ้าปีศาจตัวนี้มันหายไป คงไม่ได้ออกไปสัมผัสโอกาสในชีวิตมากมายนัก ความกลัวมักจะยืนขวางหน้าคุณไว้เสมอ หลายครั้งที่เราหลงคิดแต่จะหาทางกำจัดมัน ซึ่งอันที่จริงเพียงแต่คุณเพิกเฉย ไม่สนใจ ทำเป็นมองไม่เห็น ไม่ได้ยินมันบ้าง เท่านี้ มันก็ขัดขวางคุณไม่ได้แล้วค่ะ