จงชอบที่เราเป็นเรา เพราะคนเรามีดีไม่เหมือนกัน!

คุณเคยคบกับคนรักคนไหนนานๆมั้ย? นานพอที่คุณจะเห็นทั้งความน่ารักและด้านแย่ๆ ของกันและกัน “แม้ว่าเขา/เธอจะเรอเสียงดัง หรือแสดงนิสัยเสียออกมาบางครั้ง แต่คุณก็ยังรักเขา/เธอ” คุณรักในตัวตนที่ไม่มีใครเหมือน เทิดทูนในความเก่งบางด้านของเขา/เธอ และชื่นชมในความสามารถพิเศษบางอย่างที่ไม่เหมือนใคร "การชอบตัวเอง" ก็เป็นแบบนั้นเหมือนกันค่ะ “พี่แวนเคยขี้อายด้วยเหรอ?” น้องที่ออฟฟิศคนหนึ่งเดินมาถามพร้อมกับทำหน้าไม่ค่อยเชื่อ หลังจากอ่านโพสเมื่อวันก่อน หลายคนที่รู้จัก เค้ามาเห็นตอนที่แวนได้ ‘เปลี่ยน’ไปแล้ว อย่างที่บอกค่ะ เมื่อคุณรู้สึกชอบตัวเอง “คุณจะกล้าเป็นตัวของตัวเองมากขึ้น และสนใจคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนอื่นน้อยลง” ความรู้สึกแบบนี้เกิดจากการปรับทัศนคติที่คุณมีกับตัวเอง คุณรู้ว่าคุณเก่งและดียังไง ในขณะที่ก็รู้ตัวว่ามีข้อเสียอะไรบ้าง คุณก็ยังให้อภัยตัวเอง และค่อยๆ ปรับให้มันดีขึ้น พอหลายอย่างมาประกอบกัน มันสร้างความเป็นคุณที่ไม่เหมือนใคร และคุณก็ภูมิใจ เมื่อความรู้สึกเหล่านี้มัน “จริง”คุณจะไม่หวั่นไหวเวลาเจอใครที่ “มีดี” กว่า เพราะคุณรู้ดีว่า คนเรามีดีไม่เหมือนกัน เริ่มได้เลยค่ะ เริ่มคิดถึงของดีที่คุณมี เวลาคุณทำอะไรสำเร็จ แม้เล็กน้อย ...ให้จดเอาไว้ เวลามีใครชมเรื่องไหน ...ให้จำเอาไว้ หาหลักฐานมาสนับสนุนว่าคุณก็มีดี แต่อย่าคาดคั้นตัวเองมากไป ของแบบนี้ต้องใช้เวลาค่ะ